گاه نگاه

گاه نگاه پژوهشی است شاعرانه در آنچه به سادگی «من» خوانده می‌شود، حال آن که کمتر در چنین حالتی است و بیشتر «آن»، «او»، «آنان»، «شمایان»، «تو» و کمتر «ما» است.

این، کوششی است کیمیاگرانه برای ترکیب رنگ‌های روان در برابر تاخت تجزیه‌گرانه زمان تا رنگ بی‌رنگی پدید آید، بی‌آن که جهان بی‌رنگی، جهان رنگ را ناپدید کند.

قسمتی  از کتاب را به صورت PDF از اینجا دانلود نمایید.

و برای خرید نسخه الکترونیک کتاب اینجا و یا اینجا را کلیک نمایید.